کد مطلب:27796 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:263

فاطمه بنت حِزام (اُمُّ البنین)












وی از شخصیت های درخشان در تاریخ اسلام است و به خانواده ای منسوب است كه در شجاعت و شهامت و پیكار، نظیر ندارند.

چون امام علی علیه السلام پس از رحلت زهراعلیها السلام تصمیم به ازدواج گرفت، عقیل را فرا خواند و از او خواست كه برای او زنی از میان قبیله های معروف به شجاعت بیابد تا برای او جنگجویانی دلیر بزاید. از آن جا كه عقیل در تبار شناسی زِبَردست بود، فاطمه دختر حِزام را برگزید و گفت كه پدران وی از شجاع ترین، پایدارترین و قوی ترین عرب ها در پیكارند.[1].

اُمّ البنین، شاعری زبان آور و بزرگ بود. چهار پسرش را در ركاب امام حسین علیه السلام به كربلا فرستاد و در مرثیه آنان، در بقیع به گریه كردن و سرودن شعر نشست[2] و مردم، گِرد می آمدند و دردمندانه می گریستند و بر زشتكاری های بنی امیّه و رفتارهای پست آنان آگاه می شدند و بدین گونه، توانست ندای فرزندانش و هدفشان را به مردم برساند.









    1. عمدة الطالب: 357.
    2. مقاتل الطالبیّین: 90.